Hondenbrigade
Artikelindex
De politie zet bij haar werk op bepaalde momenten honden of paarden in die voor allerlei specifiek politiewerk worden getraind. Zo is de training en opleiding van een speurhond uiteraard anders dan die van een surveillancehond.
De hondenbrigade werd onder bewind van hoofdcommissaris van de Werf in 1947 opgericht.
De instructeur van de honden was jachtopziener Van de Wildenberg.
Enkele van de eerste dienders die lid waren van de hondenbrigade waren:
vlnr: J. van Hoek - C. de Waal - Wim de Groot
Van Hoek had een Mechelse herder genaamd: 'Warton' en De Waal had een bouvier genaamd: 'Jossimo'. De hond van de Waal was de eerste gecertificeerde speurhond van Nederland.
Van die nieuw opgerichte hondenbrigade is in 1947 een filmpje gemaakt.
Daarin worden demonstraties getoond met de honden en is te zien dat de medaille met bijbehorende oorkonde door hoofdcommissaris van de Werf wordt uitgereikt aan C. van de Waal.
Er zijn enkele oud-collega's te herkennen : Hoofdcommissaris Van de Werf - Bér Philips - Duvigneau - C. van de Waal - Legius - inspecteur Jan Menger - inspecteur Sjef Odekerken - Wim de Groot - Van Hoek - Hoppenbrouwers -hoofdinspecteur Hanegraaf - arrestantenbewaarder Bauke Veenstra - recherchechef hoofdinspecteur Stevens.
Ook wordt er een inbraak nagespeeld die met behulp van een speurhond wordt opgelost. Een van de spelers in dat filmpje is Wim de Groot.
Honden werden bij de gemeentepolitie Eindhoven dus al gebruikt vanaf 1947. Vooral de zogenaamde buitenwijkers hadden een hond omdat zij in het buitengebied werkten. De honden werden gebruikt om verdachten staande te kunnen houden die geen gevolg gaven aan een bevel te stoppen, of als speurhond.
De foto hierboven is gemaakt in 1952 toen assistentie werd verzocht in Eersel waar een brandkastkraak was gepleegd. vlnr: van den Heuvel - Jan Teeuwen - Hellings.
A. van de Leur (veldwachter in Acht)
Zijn grote liefhebberij was het omgaan met honden.
Links Ad Mateussen en rechts Cor Louwers
klik op de afbeedling voor vergroting.
De enige bekende van het korps Gemeentepolitie Eindhoven is de tweede van rechts: Sjaak Wouters.
vlnr: Insp. Ramaekers - Wijnen - ? - Simons - Mikkers - Van de Wiel - Kortlever - Jan Sanders
Eind 1975 werd de opzet van de hondenbrigade veranderd.
Tot dan hadden hondengeleiders hun hond thuis en was er één geleider die de baas over de hond was.
Toen werd er besloten dat twee geleiders één hond zouden krijgen die in een hok aan het hoofdbureau zou blijven.
Dat vroeg natuurlijk wat van de begeleiders maar ook van de honden.
Die moesten nl. leren luisteren naar twee bazen. John Jonai nodigde de sollicitanten uit en die moesten ieder op hun beurt luide commando's geven. Hij bepaalde dan welke stemmen het best bij elkaar pasten en die twee werden dan de geleiders van een hond.
Als die honden hun "kunstje" geleerd hadden waren de begeleiders natuurlijk trots dat het was gelukt en staken dat niet onder stoelen of banken.
Onderstaand stukje is geschreven naar aanleiding van wat zo'n trotse geleider aan zijn collega's wilde laten zien.
Ik heb het in zijn geheel overgenomen zodat er niets aan het komische daarvan wordt afgedaan. De namen van de diensthonden werden door Johnny Jonai bepaald.
De in het artikel bedoelde naam van de hond "Lupo" was niets meer of minder dan een samenstelling van de namen van zijn geleiders: Wally Lutters en Gerrit Post.
De in het stukje genoemde brigadier die uit zijn bed werd gebeld was Johnny Jonai. (boven rechts met collega Cor Louwers en de hond Robby.)
| Zoals u zult weten is er sinds kort een aantal honden aangeschaft om collega van u en mij te worden. Na een week oefenen op Eikenburg zijn de begeleiders en de honden weer in de hokken, op het hoofdbureau ondergebracht. De veranderingen, die de nieuwe collega’s hun bazen aangedaan hadden, werden al meteen merkbaar toen dezen hun normale dienst weer vervulden: men bezat een onaanvechtbaar zelfvertrouwen, praatte nu niet meer over hun vrouw maar over hun hond, bracht met hun brood een blikje hondenvoer mee en begon een diepgaande discussie over bomen en in hoofdzaak de stam daarvan. Dat de samenwerking nog niet 100 procent was kon een buitenstaander echter ook makkelijk vaststellen. Regelmatig keerde een hondengeleider "bijgewerkt" terug van zijn hond, hetgeen niet alleen aan kleding doch ook aan lichaam te constateren was. Ondanks dat, is de liefde van baas en hond zo hecht, dat ze, zoals het een goed echtpaar betaamt, zich naar buiten uit altijd als een hechte eenheid voordoen. Uit deze liefde groeit dan trots op de ander en wel zodanig, dat men zich tegenover de buitenwacht graag met elkaar laat zien. Zo moet het ook een hondengeleider zijn vergaan, die nachtdienst deed. Na enkele uren samen met de mensen dienst gedraaid te hebben kroop het verliefde bloed waar het niet gaan kon en besloot hij zijn tweede helft naar de agentenwacht te halen. Daar ving hij natuurlijk de vele bedenkelijke angstige, vragende, de er-niets-op-hebbende en de enkele bewonderende blikken op, hetgeen hem onmiskenbaar stimuleerde tot een vertoning van het vele kunnen van zijn reu. De geleider besloot toen tot een publieke op -en afgang, want onder het oog van de collega’s legde Lupo (het is logisch, dat dit de naam van de hond is....)zonder moeite een trap in op-en-neer gaande richting af. Het applaus klaterde door de hal aan de voorzijde van het hoofdbureau en de geleider beloofde Lupo, die nu pas goed wakker werd, hem straks in het hok te belonen. Maar zoals altijd waren er ook nu collega’s, die niet tevreden waren. Zulk een trap nemen, vonden zij, was niets bijzonders, want dat kon de hond een hunner ook en dat was niet eens een politiehond. De hondengeleider, die in deze opmerkingen een toon van jaloezie onderkende, besloot zijn wederhelft meteen die minderwaardige praat de grond in te laten boren en ging een stapje hogerop. Daar was namelijk de trap naar de zolder, de trap, die door iedereen wordt gemeden vanwege de steilheid. “Dat zal wel indruk maken”, dacht de hondengeleider en onder het toeziend oog van de collega’s namen Lupo en zijn baas zonder moeite en in no-time de opwaartse richting. “Braaf”, hoorden de collega’s de geleider boven tegen de hond zeggen en toen hoorden we enkele gedempte klappen. Toen de hond echter over de rand keek zagen wij allen in zijn ogen, dat hij het zo ver genoeg vond. 't Beest zette zich schrap en daar stond zijn baas met een onwillige andere helft en met het hoongelach en commentaar van zijn collega’s. Dat commentaar zult u zonder veel fantasie wel voor kunnen stellen. Lupo liet zijn baas dus in de steek en deze nam dat niet. Hij ging achter de hond staan en begon te duwen. Wij zagen Lupo een eindje naar voren schuiven, nog eens over de rand van de trap kijken en toen reageren. Er ontstond binnen de kortste keren een grote stofwolk en deze nam in omvang af toen wij iemand uit de grond van zijn hart hevig hoorde vloeken. Kennelijk had Lupo zijn bek op de verkeerde plaats laten dichtklappen. Velen van ons hadden na de reactie van Lupo echter niets meer gezien, want zij vluchtten in lift en toilet, van waaruit zij de verdere ontwikkelingen gadesloegen. Nadat de hondengeleider eerst medische hulp was verleend is hij weer de zolder opgegaan en moet de hond daar tussen kleding van de materiaalbeheerder hebben aangetroffen. Lupo was echter niet meer te benaderen en goede raad was duur, want hoe kwam dat beest weer terug in zijn hok? De geleider, brigadiers en adjudant traden in spoed-topberaad en wie het was weet ik niet, maar iemand stelde voor om een heldhaftige brigadier, die Indië ervaring heeft, uit bed te halen ten einde op zolder zijn moed te komen tonen. Men zag dit nog als de enige oplossing en dus werd hiertoe besloten. De „held" werd in het holst van de nacht wakker gebeld en hij nam de uitdaging aan. Nadat eerst een noodhospitaal onder aan de trap was ingericht en velen de brigadier nog een hand hadden gegeven —toen dat nog kon— waagde deze zich met verschillende hulpmiddelen op de zolder. Eerst hoorden we gestommel, daarna enkele minuten, die wel kwartieren leken, niets en toen zagen we de brigges met de hond, helemaal in een tuig, over de schouder de trap af komen. Vanuit de lift konden we goed zien, dat er bij de brigadier niets meer op zijn plaats zat doch ook, dat hij niet zwaar gehavend was. Het spreekt vanzelf, dat Lupo nu ook zo weer in zijn hok was. Naderhand hebben alle betrokkenen in de agentenwacht gezamenlijk op de goede afloop een kop koffie gedronken, waarbij (natuurlijk) de ene snedige opmerking over de andere viel. De hondengeleider heeft uiteindelijk iedereen beloofd, dat hij met Lupo nog eens ooit zal demonstreren, hoe hij de zoldertrap af zal gaan al voegde de reddende brigadier daar onmiddellijk aan toe, dat hij het niet moest presteren om weer ’s nachts te gaan oefenen want dan.... |
John Jonai overleed op 89 jarige leeftijd op 17-10-2015. Hij werd begraven op de Roostenhof na een herdenkingsdienst op Eikenburg.
Dat was ook de plaats waar hij zoveel jaren de hondentraining had gegeven.
Brutus.
Waakzaam en Dienstbaar.
De hondenbrigade was, zeker in de beginfase tot in de tachtiger jaren, vaak een ondergeschoven kindje in het korps.
Pas toen bleek hoe nuttig honden waren bij ME-optreden, narcoticazaken, surveillancedienst, optreden bij drukke risicovolle situaties ed. veranderde dat en werd de diensthond (en geleider) door collega's op de juiste waarde gewaardeerd. Dat gold ook voor de middelen die de brigade ter beschikking had. Men heeft lang moeten zeuren voordat de brigade over een eigen dienstvoertuig kon beschikken waarin de honden op een hondwaardige wijze vervoerd konden worden. Daarvoor was het echter wel nodig om de hoofdcommissaris te prikkelen.
Reden waarom men een eigen vervoermiddel in elkaar knutselde, kompleet met zwaailicht en brandblusapparaat.
Daar maakte men deze foto van (l) (met Jan Sanders als geleider) en bood die aan de korpschef aan.
Binnen zeer korte tijd kreeg men toen de beschikking over een hondenwagen.
Die wagen heeft een lange tijd dienst gedaan.
Zelfs te lang getuige de foto's hieronder.
De auto was zo rot dan de gebruikers ervan zich schaamden om ermee te rijden.
Na veel klagen en door de foto naar de leiding te sturen kwam er 'garen op de klos' en werd de auto vervangen.
vlnr: Wim de Groot - Cas van den heuvel - Jan Sanders - van de Wiel - Frans van Dorp - Leo Simons (1967)
Linksboven: Wim de Groot tijdens de training met Leo Simons als pakwerker. Rechtsboven Simons met zijn diensthond.
Leo Simons was jaren lid van het gilde "St. Catharinagilde tot Blortem en Gestel". Hij was er zelfs enige tijd regerend deken en liet daarvoor een zilveren schild maken waarin het korpsbrevet van degemeentepolitie Eindhoven was opgenomen. Voor zover bekend is dit het enige gildeschild in Nederland dat een korpsbrevet als onderdeel heeft. (zie foto onder) Leo overleed in september 2008.
vlnr: Sjaak Wouters - Cor Louwers - Bert van Schaik - Gerrit Gerrits - Mat van Hoek - John Jonai - Hans Klaassen (1975)
1978
Vlnr: Wally Lutters - Mat van Hoek - Cor Louwers - Toon van Rijnsoever - Tom Clausing - John Jonai (chef)
klik op de afbeelding voor vergroting
Vlnr: Frans Hijnen - John Jonai - ? - Gerrit Post - Jan Sanders - Mat van Hoek - Gerrit Gerrits - Harm Ronde.
Klik op de afbeelding voor vergroting.
Vlnr: John Jonai (chef) - Rob van Pruissen - Frans Hijnen - Gerrit Post - Wally Lutters - Jan Sanders - Cor Louwers - Mat van Hoek - Piet Swartjes - Gerrit Gerrits - Tom Clausing - Harm Ronde - Toon van Rijnsoever.
De honden worden voor meer en meer doeleinden getraind. Die hebben echter allemaal te maken met het prima reukorgaan of de fysieke mogelijkheden van de hond.
De training vraagt veel van de baas en zijn hond en er wordt veel en intensief voor getraind. Periodiek moeten er testen worden afgelegd. Als de hond niet slaagt, mag hij niet in de politiedienst worden ingezet.
In 1979 slaagde na een intensieve training de hond van Ton de Kort voor zijn certificaat.
Nog nooit was er een certificaat uitgereikt met zo'n hoge puntenwaardering. (onder)
Ton de Kort met de diensthond Wilson (een Mechelse herder)
1984
klik op afbeelding voor vergroting.
vlnr: Toon Jonai - John Jonai - Rob van Pruissen - Jan Sanders - Maarten Braam - Theo Michiels - John Mertens - Richard Keizer - Ruud Tijs - Ad Mateussen - Erik Arts - Peer van Leest
vlnr: John Jonai (chef) - Rob van Pruissen en Jan Sanders
Frans Hijnen (l) en Cor Louwers bij een training voor inzet met mobiele eenheid.
De eerste Eindhovense Bereden Brigade
In Augustus 1942 werd "ter bescherming van de oogst" een patrouille te paard, sterk 9 man, ingesteld. Deze paarden werden gehuurd van de Oranje manege uit Tivoli.
vlnr: Raap - Koolstra - van der Palen - van Lingen
Bij deze brigade waren ingedeeld: Verhoeven -Commandant-, van Lingen (tijdelijk), v. d.Palen, Raap, Romein, Koolstra (oppasser Dijs), v.d.Linden, Zuidema, Wildeboer, van Kuijk.
Deze brigade heeft bestaan tot eind Maart 1943. In feite is dat (hoewel van zeer korte duur) de eerste "Bereden Brigade" van Eindhoven.
L.N. van der Palen
In 1943 werd Willem Raap aangesteld tot opperwachtmeester der Staatspolitie.
Onder de Duitse bezetting bestond immers geen Rijks -en Gemeentepolitie meer en moest iedereen opnieuw worden aangesteld (onder). Het extract werd afgegeven door de toenmalig waarnemend directeur-generaal Schrieke.(r)
Dankzij Willem Raap zijn er -ondanks de korte bestaansperiode- enkele originele documenten van deze groep bewaard gebleven.
De rekening voor het voer van de paarden. Getuige het briefje hieronder was de politie destijds niet snel genoeg met betalen. Vandaar deze "aanmaning" van de Oirschotse handelaar Van Esch.
Zelfs Willen Dijs himself bemoeide zich met het veevoer.
Een van de weinige dienstroosters uit die periode.
Het duurde vervolgens 24 jaar (1966) voor er weer een bereden brigade werd geformeerd.
De aanleiding waren de zoekakties in de Leenderheide na de moord op Corrie Hofman.
Twee Eindhovense raadsleden hebben zich daar toen hard voor gemaakt.
Op 20 oktober 1966 kwamen de eerste paarden aan bij het onderkomen aan de Antoon Coolenlaan. In de wagen brigadier Kelderhuis en linksvoor Rein Sanders
De bereden brigade is eind 1966 opgestart. Eerst paarden kopen en harnachementen en alles wat daar verder bij komt kijken. De eerste paarden waren de ruinen Hanko, Kabila, Senator, Odin en de merrie Imona.
Daarna is de rijopleiding begonnen met Wim de Louwere, Ben van Dijk, Rein Sanders en Ben Bontjer.
Na 9 weken haakte Ben Bontjer af en werd een invaller gezocht om verder met het klasje door te gaan. Natuurlijk met een flinke inhaalslag.
De nieuweling werd Thijs van Megen en omdat er in die klas toch een nieuwe ruiter bijkwam werd er meteen een tweede toegevoegd. En dat is Fons Blommaert geworden. Ze stroomden in april 1967 in.
Van Megen: "We maakten als nieuwkomers een helse tijd mee en moesten iedere dag vreselijk afzien. Uren zonder beugels rijden in stap, draf en galop."
Daarnaast was er het poetsen van het materiaal en het dagelijkse onderhoud van de paarden en stallen.
Het eerste officiële optreden van de Bereden Brigade was in 1967 bij gelegenheid van de festiviteiten van het 100-jarig bestaan van de Catharinakerk.
Als chef en instructeur werd aangetrokken brigadier J. Kelderhuis, afkomstig van de politie Rotterdam.(boven)
De eerste leden waren vlnr: Wim de Louwere - Ben van Dijck - Rein Sanders - Ben Bontjer - Thijs van Megen - Fons Blommaert.
Bij het toenmalige onderkomen aan de Antoon Coolenlaan. Wim de Louwere (l) en brigadier J.Kelderhuis
vlnr: Wim de Louwere - Brig. J. Kelderhuis - Ben van Dijk - Rein Sanders
Een van de eerste keren in het openbaar.
vlnr: Rein Sanders - J. Kelderhuis en Wim de Louwere.
de eerst bekende groepsfoto 1-10-1966
vlnr: Ben van Dijk - Thijs van Megen - Rein Sanders - Wim de Louwere - J. Kelderhuis (chef)
Op 9 september 1967 kwam de Bereden brigade voor het eerst officieel in actie tijdens de feestelijkheden van het 100-jarig bestaan van de Catharinakerk. Zie hier een heel kort filmpje van het Eindhovens Stadsjournaal.
Op 5 maart 1971 werd officieel het nieuwe bureau en de stal van de bereden brigade geopend in de manege aan de Roostenlaan in het gebouw van de Vereniging Eindhovense Manege.
Burgemeester Witte verrichtte de opening door de staldeur te laten opentrekken door een van de politiepaarden (Roland) onder toezicht oog van de chef van de afdeling brigadier Kelderhuis.
Toen hadden de 7 ruiters en hun chef brigadier Kelderhuis de beschikking over 10 paarden. Twee paarden waren al sinds 1966 in dienst.
Daarna maakte hij met hoofdcommissaris Odekerken(regenjas) en Hip.Schreuder (uiterst links) een rondje door de stal waar brig.Kelderhuis hen voorlichtte.
Rein Sanders houdt de wacht bij zijn paard. Handschoenen en glimmend gepoetste laarzen.
Daar werd toen nog door leidinggevenden op gecontroleerd en behoorlijk wat aandacht aangeschonken.
Hieronder enkele actiefoto's van de nieuwe brigade.
Enkele van de foto's werden gemaakt door de bekende Eindhovense fotograaf Noud Swinkels
Burgemeester Herman Witte en brigadier J. Kelderhuis na de officiële opening.
De genodigden en andere belangstellenden. Uiterst rechts Jan Boersma met naast hem Cees Braat. In uniform Inspecteur Schreuder.
Daarachter hoofdcommissaris Odekerken.
Na de opening van het nieuwe onderkomen gaven de ruiters een demonstratie in de manege.
Van voren zijn zichtbaar (vlnr) Ben van Dijk-Joop Paulissen-Rein Sanders en Wim de Louwere.
Rechts: Hoofdcommissaris Odekerken en hoofdinspecteur Wim Vringer (uniform)
Op 26 mei 1967 kwamen de paarden naar het hoofdbureau aan de Grote Berg om aan burgemeester Witte getoond te worden. De eerste opleidingsmaanden zaten er op.
De toenmalige hoofdcommissaris Odekerken en hoofdinspecteur Wim Vringer begeleidden hem.
Toen verschenen de paarden steeds vaker in het Eindhovense stadsbeeld. (onder)
Zeelsterstraat thv. 53. Wim de Louwere (l) en Rein Sanders. (juni 1967)
Optreden tijdens concours hippique op 25-6-1967
Thijs van Megen(l) en Anne Wouda.
Groepsfoto november 1967.
vlnr: Ben van Dijk (Odin) - Fons Blommaert (Alex) - Thijs van Megen (Senator) - Wim de Louwere (Kabila) - Rein Sanders (Darwin) - J. Kelderhuis (Hanko)
Toen Warner Philips trouwde (1967) reed Wim de Louwere (links) en brigadier J. Kelderhuis voor de stoet.
Links: Wim de Louwere (Odin) en Rein Sanders (Alex) op de Leenderheide (augustus 1968)
klik op foto voor vergroting
Poseren met de Harley Davidson (berijder Bert Bakker)
Op de paarden vlnr: Rein Sanders - Joop Paulissen - Fons Blommaert en Wim de Louwere.
De bereden brigade stond onder dagelijkse leiding van een adjudant en brigadier.
Daar boven stond bij toerbeurt een inspecteur.
Een daarvan was Insp. Nicoll die in 1971 bij het korps was begonnen.
Bij zijn vertrek naar Limburg in 1974 werd er een groepsfoto van de bereden brigade gemaakt en enkele foto's voor het korpsblad i.v.m. zijn vertrek.
Hij overleed in 2019 op 84 jarige leeftijd
klik op de foto voor vergroting
Klik op de foto voor vergroting.
vlnr: De Louwere - Paulissen - Lieffers - Van Megen - Blommaert - Wouda - Peels - Van Dijk - Van der Palen
Anne Wouda
Thijs van Megen (l) en Wim de Louwere
Door Luc Ruijs (houdt paard Jumper vast) en Peer van Hoeven (L) werd een bijdrage geleverd aan het afscheid van een brandweercommandant.
Een ludieke actie waarvan ze hun toenmalige chef Willem de Louwere niet op de hoogte hadden gesteld.
Ze hadden ingeschat dat die de actie niet zo hebben goedgekeurd.
Er werd ook een veulen geboren in de eigen politiestal. Omdat het te klein bleef kon het uiteindelijk toch niet als politiepaard worden opgeleid.
Anne Wouda met moeder en kind.
Gerrrit Lieffers (l) en Wim de Louwere.
De bereden brigade breidde uit.
vlnr: Wim de Louwere (Kim) - Gerrit Lieffers (Jasper) - Ben van Dijk (Benno) - Peer Hendriks (Zocco) - Thijs van Megen (Friso) - Fons Blommaert (Alex) Anne Wouda (Imona) - Mike van der Palen (Odin) - Joop Paulissen (Jumper) - Harrie Peels (Jacky)
vlnr: Wim de Louwere - Gerrit Lieffers - Alex Middendorp - Mike van der Palen - Wilco Straatman - Ad Berkelmans - Jacques de Weijer - Harrie Peels - Jo Dammers - Anne Wouda - Martien Deeben - stalknecht
(klik op de afbeelding om te vergroten)
(klik op afbeelding om te vergroten.)
vlnr: Wim de Louwere (inmiddels adjudant) - Jo Dammers - Anne Wouda - Peer van Hoeven - Mike van der Palen - Harrie Peels - Peer van Moorsel - Wilco Straatman - Jacques de Weijer - stalknecht Tjieu Sporen.
Politiepaarden krijgen in de praktijk te maken met onrustige en soms gewelddadige omstandigheden.
Gedegen training is dan ook onontbeerlijk (foto's hieronder)
Peer van Hoeven (l) en Cor Louwers
vlnr: John van Hamont - Cor Louwers - Peer van Hoeven - Ed Hagen en Jacques de Weijer
vlnr: Anne Wouda - Wilco Straatman - Peer van Hoeven en Jacques de Weijer
Anne Wouda
oefenen voor de carnavalsoptocht
Harrie Peels (l) en Jacques de Weijer
rechts: Frans Heessels
Anne Wouda tijdens een demonstratie bij het 25-jarig bestaan de de Bereden Brigade.
Ed Hagen
Jacques de Wijer (l) en Frans Hijnen,
Er werd ook gezamenlijk getraind met paarden en honden om zo voorbereid te zijn om samen op te treden bij grootschalige ongeregeldheden.
Bij gelegenheid van dit 25 jarig bestaan in 1991 werden alle (oud)leden van de bereden brigade uitgenodigd voor een soort reünie (onder)
klik op de foto voor vergroting
Voorste rij vlnr:
Martien Deeben - Jacques de Wijer - Ed Hagen - Gerrit Lieffers - Fons Blommaert - Ben van Dijk - Tijs van Megen - Ben Bontjer - Mike van der Palen - Wim de Louwere - Steven Kohlbrugge - Alex Middendorp.
2e rij vlnr: Cor Louwers - stalknecht Tjieu Sporen- Peter Hendriks - Joop Paulissen - stalknecht/hoefsmid Jan van der Linden - Jo Dammers - John van Hamont - Luc Ruijs - Frans Heessels.
Achterste 2 rijen vlnr:
Peer van Moorsel - Harrie Peels - Ad Brekelmans - Wilco Straatman - Rein Sanders - Jeanette Puts - Peer van Hoeven - Anne Wouda
Bij het 25-jarig bestaan had collega Jan Thiele(midden) een schilderij gemaakt dat hij aanbood aan Huub Raeven(l) en Jo Dammers(r). Jan heeft op een bepaald moment zijn politiepet ingeruild voor de verfkwast en begon aan de Tongelresestraat een kunsthandel-lijstenmakerij. Hij maakte van zijn hobby zijn beroep. Jan is op relatief jonge leeftijd overleden.
Begeleiding carnavalsoptocht nabij Stadhuis
Links Rein Sanders - Wim de Louwere
vlnr: Wim de Louwere-Rein Sanders en J. Kelderhuis
Peer van Hoeven (Up John) en Jo Dammers-r-(Urvill)
Wim de Louwere (L) en Anne Wouda tijdens de Eindhovense kermis in 1975
Jacques de Weijer (L) en Anne Wouda op het Stratumseind
Inzet tijdens de intocht van Sinterklaas.
Links naast de Sint Ruud Smakman
Op de paarden vlnr: Cor Louwers - Frans Heessels en Jacques de Weijer.
Toen op 26-6-1988 het Nederlands elftal in Eindhoven aankwam verleende de Bereden Brigade assistentie bij het vliegveld.
Anne Wouda en Jacques de Weijer (r)
Ad Brekelmans (l) en Mike van der Palen
Mike van der Palen (l) en Anne Wouda (Stratumseind)
PSV kampioen in 1976
Joop Paulissen en Gerrit Lieffers op de achtergrond
vlnr: Jo Dammers-Harrie Peels-Jacques de Weijer-Anne Wouda-Mike van der Palen
Frans Heessels
Jo Dammers als groepschef in de manege aan de Roostenlaan.
Thijs van Megen-Fons Blommaert(r)
Thijs van Megen
Ed Hagen en Frans Heessels (r) op de binnenplaats hoofdbureau Mathildelaan
Ed Hagen (l) en Frans Heessels bij de brandweerkazerne aan de Edenstraat. De burger is Wim Heringa (interim manager)
Anne Wouda
Ed Hagen
Frans Heessels
Jacques de Weijer
Jo Dammers
Peer van Hoeven
Wim de Louwere (werd later chef als opvolger van brig. Kelderhuis)
Jo Dammers (opvolger van Wim de Louwere)
vlnr: Wilco Straatman-Piet Musters (scheidend adjudant) - Peer van Hoeven.
Frans Heesels (l) en Jacques de Weijer
Dasspeld (van Mike van der Palen) uitgegeven bij gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Bereden Brigade.
Onderstaande dasspeld is met het embleem van de Gemeentepolitie:
Een ster met daarin een wetboek met zwaard en daaronder de tekst: Vigilat ut Quiescant (Hij waakt opdat zij rusten)
Niet het huidige korps maar de krant besteedde aandacht aan het 50-jarig bestaan van de Bereden Brigade in oktober 2016